Door vervoersproblemen (er kon geen auto worden ingezet) en blessures kon Grasshoppers met maar acht speelsters afreizen naar Tubbergen. Jamie Vletter is geveld door een spierscheuring en is nog wel even uit de roulatie. Ilse van den Oever ging als zevende speelster met de dames mee. Lisa de Ruyter werd uitgeleend om de dames van MSV mee te helpen Grasshoppers 2 te verslaan. Voeg daar nog aan toe dat Brenda Guyt (pink), Diana van der Boon (knie), Lieke van Bohemen (knie) en Ingrid van der Plas (enkel) nog niet honderd procent fit aan de wedstrijd konden verschijnen en het eerste probleem is duidelijk. Perik Jumpers had zelf ook de nodige moeite om de selectie vol te krijgen. Het griepvirus heeft inmiddels het oosten bereikt. Hoewel Perik dames 1 na de junioren moest spelen, konden Myrthe en Sharon Beld en Liz Schröder toch met de junioren meedoen. Schröder doet dat wel vaker, voor de Beldjes was het een schaarse uitzondering. De Katwijksen openden met Karin Kuyt, Jacoline Zwaan, Nadine Sluys, Willemieke Zwaan en Ingrid van der Plas. Ondanks de grote namen bij de tegenstander deed Grasshoppers niet voor de tegenstander onder. Karin en Jacoline waren in de eerste periode samen goed voor 15 van de 20 punten. Voldoende voor een 16-20 voorsprong. Het begin van de tweede periode was voor de thuisploeg, die net als de Katwijksen graag snel wil spelen. Schröder (goed voor 19 punten) scoorde onder de borden, terwijl Marianne van de Hoek (23 punten) vanuit alle standen nog wist te scoren. Bij 25-18 leek de strijd snel beslist te worden, maar Grasshoppers gaf niet op. Brenda wist het gevaar Schröder aardig in te tomen, al ging dat wel gepaard met drie fouten. Diana en Willemieke stonden een paar keer aan het uiteinde van goed uitgespeelde aanvallen, waardoor het twee minuten voor rust weer 34-33 was. In de laatste twee minuten zorgden een paar keer balverlies en het door de scheidsrechters gehanteerde begrip ‘gameflow’ (niet voor lopen op de aanvalshelft fluiten, als je jezelf met twee grote passen in een betere schotpsoitie kan brengen) toch nog voor een groot gat: 43-35. Na de pauze bleef Grasshoppers lange tijd op een puntje of tien volgen. Vooral aan de vrije worplijn werden de punten bijeengesprokkeld. Totdat Grasshoppers in de laatste vier minuten van dit kwart nog maar drie punten wist te scoren. Perik Jumpers rook bloed en toen de stofwolken waren opgetrokken, stond het via een 17-3 run opeens 70-47. Hoewel de wonderen ook in bij basketbal nog niet de wereld uit zijn, wist iedereen wel dat de wedstrijd gelopen was. Toch pleitte het voor het team dat er niet opgegeven werd en dat er geprobeerd werd om het laatste kwart met een mooie score af te sluiten. Perik kreeg weinig vrije schoten, terwijl de kleinere Katwijksen toch regelmatig in de aanvalsrebound de bal wisten te bemachtigen. Een van de mooiste Katwijkse aanvallen kwam voort uit spelletje twee, waarbij Karin om de screenende centers heen dribbelde om opeens Diana, die op de achterlijn backdoor was gegaan, vrij onder het bord aan te spelen voor een ‘easy two’. Vlak voor het einde viel Nadine nog uit met vijf fouten. Karin bracht met een laatste score de eindstand op 78-61. Scores: Jacoline 14, Karin 12, Willemieke 11, Nadine 11, Ingrid 6, Diana 4 en Brenda 3. Bij Hoekstra overheerste geen teleurstellend gevoel. ”Verliezen is nooit leuk, maar doe dat dan wel met opgeheven hoofd en ga strijdend ten onder. Daar heb ik dan een beter gevoel bij dan wanneer we de koppies laten hangen en ons als lammeren naar de slachtbank laten voeren. Vandaar dat ik hier wel mee kan leven. Vergeet ook niet dat we absoluut niet compleet en fit aan de wedstrijd konden beginnen en dat dit Perik Jumpers een sterkere formatie was dan die wij in Katwijk nog versloegen.” Hoewel de Final Four dan buiten bereik is en degradatie bij lange na niet aan de orde is, is er nog genoeg om voor te spelen. De individuele ontwikkeling van de speelsters is van groot belang plus de manier waarop een ieder binnen het team kan spelen. ”En”, zo keek Hoekstra alvast wat verder vooruit, ”er vallen natuurlijk ook nog selectieplekjes te verdienen voor komend seizoen.” Ingrid is overigens bij het NT 1990 afgehaakt. Niet omdat ze het niveau niet aan zou kunnen, maar door de bruiloft van haar broer is het voor haar niet mogelijk om mee te gaan naar het EK in Finland. Bondscoach Yvonne Lansink (tevens coach van Perik Jumpers) had daar alle begrip voor. ”Ik zie je volgend jaar toch gewoon bij NT 1991”, was haar positieve reactie.