De opdracht die de junioren van Den Helder meekregen was om ervoor te zorgen dat we moesten proberen om geen blessures op te lopen zo vlak voor de Final Four. Dat dit door de junioren werd opgepikt om maar op 60 % van ons kunnen te spelen was niet de bedoeling maar het gebeurde toch. We speelde niet agressief genoeg en verdedigend ging het ook allemaal wat slapper, we kwamen steeds een stapje te laat en konden ons niet opladen om harder te gaan werken.
Hierdoor kon Das vooral in de 2e helft langzaam maar zeker uitlopen naar een groet overwinning. Het eerste kwart zagen we kans om nog aardig in het spoor te blijven omdat het aanvallend nog wel redelijk in elkaar stak. Tot de 7e minuut stonden de teams nog gelijk en aan het einde van het 1e kwart had Das een voorsprong van 18 – 16.
Het tweede kwart begonnen we nog redelijk maar langzaam maar zeker was te zien dat de concentratie te wensen over liet en de meest eenvoudige kansen werden niet benut. Het was dat de tegenstander ook moeite had om te score anders was het na de 1e helft al groter geweest dan de 6 punten die nu op het bord stonden. De ruststand werd bereikt bij 35 – 29,(17-13). In de kleedkamer toch nog maar eens gevraagd aan de speelsters of zij iets harder wilden gaan werken. Dit was echter tegen dovemansoren gericht want wij wilde ons gewoon niet buiten gewoon inspannen. We bleven ongeïnspireerd spelen en langzaam maar zeker kon de tegenstander uitlopen naar een grotere voorsprong, waar wij vooral moeite hadden om de bal door de ring te krijgen zonder dat de tegenstander daar verdedigend veel moeite voor hoefde te doen. Het derde kwart werd afgesloten met een 54 – 40 (19 -11) voorsprong voor de thuisclub. Het 4e kwart leek een kopie van het derde wij wilde gewoon niet basketballen en lieten ons aan alle kanten voorbij lopen en zagen nog steeds geen kans om de meest eenvoudige kansen te benutten waardoor Das een makkelijke middag beleefde en langzaam maar zeker uitliepen naar een van bijna 20 punten. De eindstand werd bepaald op 72 – 53 (18-13). Het enigste lichtpuntje aan onze kant was het voor het eerst sinds een jaar weer meespelen van Lotte Joor, die dat niet eens onverdienstelijk deed.