Thuis tegen Probuild Lions konden we goede zaken doen, dat was bij ons bekend. Want bij winst zouden we een grote stap richting de eerste plaats voor de Final Four doen.
Van beide kanten was er voldoende informatie over speelwijze en speelstijl, dus het was aan de coaches wat voor taktiek ze zouden bedenken. Probuild pakte ons fullcourt op en daar hadden we verrassend veel moeite mee. Mochten we dat omzeild hebben dan stond er een zone en ook die gaf ons handenvol werk. Toch kwam ik niet aan een taktische oplossing toe, omdat we ook te maken kregen met het arbitrale duo. Binnen 1 minuut had Naomi 2 fouten achter haar naam staan, Leo kreeg maar liefst drie aanvallende fouten gefloten, een paar keer 5 seconden tegen wat het niet was, loopballen gefloten die het niet waren en dan maar niet te spreken over het uitdelen van de fouten. Lang niet alles in ons nadeel, maar wel als gevolg een vreemde wedstrijd, waarin weinig lijn viel te bekennen en dan zeker van onze kant. In het eerste kwart kwamen we maximaal met vijf punten voor (10-5 en 13-8), maar ook drie achter (13-16) voordat de eerste tien minuten met 22-23 werden afgesloten. Twee ploegen die elkaar weinig ontliepen. Probuild ging voor de drive en als dat niet lukte ging de bal naar buiten voor een driepuntspoging, een stijl van spelen waar we ons handenvol aan hadden. In de aanval konden we niet overtuigen en moesten we het van individuele acties hebben. Jessica had een paar mooie drives, Leo scoorde wat en Alda en Cherie kwamen ook tot scoren.
In het tweede kwart kwamen we eerst met 24-29 achter en zag het er niet goed uit, voordat we ons herstelden en in de slotfase op voorsprong kwamen. Eventjes niet opletten in de press betekende dat Probuild in het rustsignaal de stand op 36-35 mocht brengen. We hadden teveel balverlies om en stonden verdedigend niet goed, dus wat dat betreft was het nog goed dat we voor stonden.
Het derde kwart stonden we nog een keer met 47-48 achter, maar daarna bleven we op voorsprong. Jessica maakte er tien seconden voor tijd 52-50 van, waarna Gerda Heinen de bal oppakte en op haar gemak haar veters ging vastmaken. Dit werd bestraft/beloond met een vijf seconden overtreding en met nog 1 seconde op de klok, time-out voor ons en een spelletje, dat door Romy met een rake driepunter werd afgerond = 55-50. Aan het begin van het vierde kwart konden we niet doordrukken, maar na 55-54 zat Probuild er door en een rake driepunter van Karen zorgde met een kleine vijf minuten te gaan voor 69-54. Time out van Laki Lakner en het werd nu zaak om te consolideren, maar dat pakte anders uit. Naomi raakte aan haar voet geblesseerd en Davidson wist 3x op rij een drietje raak te schieten = 71-63 en toen een technische fout, terwijl we balbezit hadden. Niet zo’n slimme actie van de coach en met nog 2.45 op de klok maakte Tanya er 71-65 van en de strijd leek weer open. Leek want wij hebben Cherie en die bracht het verschil weer boven de tien (77-65). Het fluiten bleef zowel op de tribune als op de spelersbanken voor de nodige opwinding zorgen, maar we lieten ons niet meer van de wijs brengen en wonnen met 80-72.
Twee belangrijke punten en nu nog een keertje volop aan de bak tegen Perik Jumpers. De cijfers:
Leonie 10 + 6 rebounds, Daisy 2 in 10 minuten, Romy 11 (allemaal na de rust), Alda 13 (62%) en 7 assists, Cherie 19 + 6 rebounds, Jessica 10, Karen 8, Naomi 7 en geblesseerd uitgevallen en 20 minuten gespeeld, Fleur 3 minuten. Team: 25x balverlies Probuild schiet 8 uit 31 driepunters en pakt 13 aanvallende rebounds